Titre
O'Neill ( En geef ons de schaduwen) / (indrukwekkend vertaald door Karst Woudstra)
Auteur
Noren, Lars
Langue
néerlandais
ISBN
9789025406950
Éditeur
Atlas
Prix
€ 18,50
Détails
Zeer goed, mooi, schoon, strakke paperback. 1994, 1e druk, 192 p. Rechte rug. Geen naam, strepen, ezelsoren etc.
Plus d'informations
Boek is foto !
---
De Zweedse toneelschrijver Lars Norén herkende zoveel van zichzelf in O’Neills autobiografische Long Day’s Journey Into Night (Lange dagreis naar de nacht, 1956) dat hij er een eigen antwoord op schreef: Och ge oss skuggorna (En geef ons de schaduwen, 1991/1994).
In het eerste stuk beschrijft O’Neill een slopende dag uit zijn jeugd vol verwaarlozing en verslaving. De tekst was zo pijnlijk persoonlijk dat het pas vijfentwintig jaar na zijn dood mocht worden uitgegeven. In het vervolg van Norén zien we O’Neill terug als vader, deze keer op een tergende eenenzestigste verjaardag, die hij ‘viert’ met zijn derde vrouw Carlotta en twee volwassen zoons uit eerdere huwelijken, Eugene jr. en Shane.
In lange gesprekken regent het verwijten en verwensingen. Carlotte: ‘De familie O’Neill, dat is toch niets anders dan drugs, drank en een vroegtijdige dood, om het maar niet te hebben over impotentie.’ O’Neill verwaarloosde zijn kinderen, Carlotta moest haar eigen toneelcarrière opgeven. De ene zoon is een zwerver, de andere een junk. En het is allemaal elkaars schuld. O’Neill heeft een donkere schaduw geworpen op het gebroken gezin.
Zo’n tekst is munitie voor een totale theateroorlog, maar bij het Zweedse theatergezelschap Dramaten lijken de personages zich al lang bij de feiten te hebben neergelegd. Ze proberen elkaar van geen waarheid meer te overtuigen. Regisseur Eirik Stubø laat de acteurs elkaar zelfs nauwelijks aankijken en plaatst ze vaak ver uit elkaar, van het achtertoneel tot in de zaal. De meest venijnige passages uit de tekst lijken geschrapt.
Dat wil niet zeggen dat de O’Neills personages niet getekend overkomen. Ze frutselen alle vier even nerveus aan hun sigaret en hangen uitgeblust op stoelen en banken. Op het meest dramatische moment – O’Neill die zijn stukken verbrandt – leest het personage enkel nog de regieaanwijzingen. De gevierde Nobel- en Pulitzerwinnaar is een mompelende, ineengedoken oude man geworden. Prachtig moment is de levensgrote projectie van de acteur op de achterwand met tegelijkertijd de echte acteur als een heel klein mannetje in de schaduw op het achtertoneel. ‘Ik keek zo naar je op’, wijst zijn vrouw naar het indrukwekkende portret.
Projecties van de schrijvers keren steeds terug in de voorstelling, net als dezelfde jazzthema’s weerklinken. Ondertussen herhalen de personages berustend hun lot alsof ze vlak voor hun dood nog even willen getuigen. Die gelatenheid doet gedurende de bijna 3,5 uur durende voorstelling steeds meer verlangen naar verlossing, naar schrijvers, personages en acteurs die eindelijk eens losbreken uit de vicieuze cirkel, het uitschreeuwen, in actie komen. Maar misschien is dat wel de kracht van de voorstelling. Deze ingehouden documentaire versie verplaatst de gevoelens van de personages slim naar de kijker.
---
De Zweedse toneelschrijver Lars Norén herkende zoveel van zichzelf in O’Neills autobiografische Long Day’s Journey Into Night (Lange dagreis naar de nacht, 1956) dat hij er een eigen antwoord op schreef: Och ge oss skuggorna (En geef ons de schaduwen, 1991/1994).
In het eerste stuk beschrijft O’Neill een slopende dag uit zijn jeugd vol verwaarlozing en verslaving. De tekst was zo pijnlijk persoonlijk dat het pas vijfentwintig jaar na zijn dood mocht worden uitgegeven. In het vervolg van Norén zien we O’Neill terug als vader, deze keer op een tergende eenenzestigste verjaardag, die hij ‘viert’ met zijn derde vrouw Carlotta en twee volwassen zoons uit eerdere huwelijken, Eugene jr. en Shane.
In lange gesprekken regent het verwijten en verwensingen. Carlotte: ‘De familie O’Neill, dat is toch niets anders dan drugs, drank en een vroegtijdige dood, om het maar niet te hebben over impotentie.’ O’Neill verwaarloosde zijn kinderen, Carlotta moest haar eigen toneelcarrière opgeven. De ene zoon is een zwerver, de andere een junk. En het is allemaal elkaars schuld. O’Neill heeft een donkere schaduw geworpen op het gebroken gezin.
Zo’n tekst is munitie voor een totale theateroorlog, maar bij het Zweedse theatergezelschap Dramaten lijken de personages zich al lang bij de feiten te hebben neergelegd. Ze proberen elkaar van geen waarheid meer te overtuigen. Regisseur Eirik Stubø laat de acteurs elkaar zelfs nauwelijks aankijken en plaatst ze vaak ver uit elkaar, van het achtertoneel tot in de zaal. De meest venijnige passages uit de tekst lijken geschrapt.
Dat wil niet zeggen dat de O’Neills personages niet getekend overkomen. Ze frutselen alle vier even nerveus aan hun sigaret en hangen uitgeblust op stoelen en banken. Op het meest dramatische moment – O’Neill die zijn stukken verbrandt – leest het personage enkel nog de regieaanwijzingen. De gevierde Nobel- en Pulitzerwinnaar is een mompelende, ineengedoken oude man geworden. Prachtig moment is de levensgrote projectie van de acteur op de achterwand met tegelijkertijd de echte acteur als een heel klein mannetje in de schaduw op het achtertoneel. ‘Ik keek zo naar je op’, wijst zijn vrouw naar het indrukwekkende portret.
Projecties van de schrijvers keren steeds terug in de voorstelling, net als dezelfde jazzthema’s weerklinken. Ondertussen herhalen de personages berustend hun lot alsof ze vlak voor hun dood nog even willen getuigen. Die gelatenheid doet gedurende de bijna 3,5 uur durende voorstelling steeds meer verlangen naar verlossing, naar schrijvers, personages en acteurs die eindelijk eens losbreken uit de vicieuze cirkel, het uitschreeuwen, in actie komen. Maar misschien is dat wel de kracht van de voorstelling. Deze ingehouden documentaire versie verplaatst de gevoelens van de personages slim naar de kijker.
Images
Zevenblad
Amsterdam 
* Kijk na uw bestelling a.u.b. in uw SPAM-Box als u binnen 3 dagen geen antwoord ontvangt.
* Zevenblad reageert meestal op dezelfde dag, maximaal binnen 3 werkdagen !
* Zevenblad staat voor zeer adequate verpakking en snelle verzending via Postnl of DPD.
* De boeken van Zevenblad verkeren, tenzij anders vermeld, altijd in uitstekende staat.
* Wij vragen betaling vooraf.
* Verzending vindt, tenzij op verzoek aangetekend, plaats voor risico van de koper.
- Tous les livres sont en état complet et normal, sauf indication contraire. De petites imperfections comme une page collée ou un nom sur la feuille ne sont pas toujours mentionnés
- Vous gérez directement cette commande avec Zevenblad
- Après votre commande vous et Zevenblad recevrez une confirmation par e-mail. Dans l'e-mail que vous pouvez trouver, vous pouvez trouver le nom et l'adresse de Zevenblad
- L'acheteur paie les frais de livraison, sauf accord contraire
- Zevenblad peut demander un prépaiement
- Boekwinkeltjes.nl essaie de rapprocher les acheteurs et les vendeurs. Boekwinkeltjes.nl n'est jamais impliqué dans un accord entre l'acheteur et le vendeur. Si vous avez un différend avec un ou plusieurs utilisateurs, vous devez le réparer vous-même. Vous indemnisez Boekwinkeltjes.nl de toute réclamation.